หยั่งไชโยวรวิหาร ตรงนั้นเป็นวัดพระพุทธรูปอารามหลวงชั้นโท ซึ่งเสด็จบนผู้ช่วยเหลือทางสาย จังหวัดอ่างทอง ถึง สิงห์บุรี และไกลจากอำเภอจังหวัดอ่างทองราวๆ ๑๘ กิโลเมตร เดิมนั้นยังมีชีวิตอยู่วัดราษฏร์ เชยสร้างมาแต่ทีใดไม่ได้ปรากฏไว้
วัดนี้ได้มีความเอ้ขึ้นมาข้างในสมัยรัชกาลที่ ๔ เมื่อ เหมาะเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ โต พรหมรังสี แห่งหนวัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรีนั้นเอง ซึ่งด้สร้างพระศาสนาพุทธรูปปางสมาธิตัวใหญ่เป็นปูนหงอกไว้ไม่ปิดทองไว้กลางแจ้ง ณ วัดแห่งนี้ ถึงแม้สมัยรัชกาลที่ ๕ ได้เสด็จฯ มานมัสการและถูกใจเกล้าฯ พร้อมทั้งให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโย ในปี พ.ศ. ๒๔๓๐ ค่ะ
แต่หลังจากนั้นแรงสั่นสั่นสะเทือน ในระหว่างการลงรากพระวิหารทำให้องค์หลวงพ่อโตพังลงมาริจึงได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง หลวงพ่อโตขึ้นมาใหม่ตามแบบหลวงบิดาโต วัดกัลยาณมิตรตรงนั้น ก็มีปริมาตรหน้าตักโถง ๑๖.๑๐ เมตร เถิน ๒๒.๖๕ เมตร หลังจากนั้นได้พระพุทธรูปราชเขมือบนามว่า พระใหญ่ศาสนาพุทธพิมพ์ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น